Właściwości fizyczne a atrybuty percepcyjne dźwięku (c.d.)

Wysokość dźwięku jest wrażeniem związanym z częstotliwością okresowej fali akustycznej. Takie fale mogą być złożone z pojedynczego tonu lub szeregu tonów, których częstotliwości są powiązane harmonicznie (stosunki małych liczb całkowitych). Wysokość dźwięku harmonicznej mikstury opisanej przez szereg Fouriera jest taka sama jak wysokość tonu podstawowego tej mikstury - nawet jeśli jest on bardzo cichy lub go nie ma. Chociaż muzyczne skale wysokości dźwięku opierają się na równomiernych interwałach (równe stosunki częstotliwości), percepcyjnie jednorodna skala melowa jest bardziej nieliniowa. Zdolność rozróżnienia wysokości dźwięków spada wraz ze wzrostem częstotliwości. Wrażenie wysokości dźwięku lekko wzrasta wraz z natężeniem.

Wysokość dźwięku dla przebiegów nieokresowych, a w szczególności chaotycznych lub losowych jest nieokreślona. Ponieważ skala losowości jest ciągła, odpowiada ona ciągłemu przedziałowi postrzeganej tonalności. Na przykład, biały szum nie posiada żadnej wysokości, podczas gdy szum o bardzo wąskim paśmie może być odbierany jako bardzo podobny do czystego tonu.