Ocena jakości dźwięku

Subiektywna

Prawidłowa formalna ocena subiektywna jakości dźwięku jest zazwyczaj dokonywana na podstawie zestawu referencyjnych nagrań zawierających muzykę oraz mowę [8]. Przeprowadzenie odpowiednich testów wymaga ściśle określonych warunków odsłuchu [9] oraz podwójnie-ślepej procedury testowej w celu wykluczenia sugestii (przykładowo zalecenie ITU-R BS.1116-1 opisujące warunki testowania systemów fonicznych wysokiej jakości o niskim poziomie zniekształceń przewiduje test trójpobudzeniowy z niejawnym materiałem odniesienia [10]). W celu rzetelnego porównania różnych systemów ocena powinna być dokonana przez wielu słuchaczy, a jej wyniki zanalizowane statystycznie . Wystawiana nota jest zazwyczaj wyrażona w sześciostopniowej Skali Zniekształcenia (zgodnie z zaleceniem ITU-R BS.562-3 i nowego zalecenia ITU-R.1284 [11]) albo pięcio-odcinkowej Ciągłej Skali Jakości (zgodnie z dokumentem ITU-R 10-11Q/3 [12]). Więcej o procedurach oceny jakości można przeczytać w [13].

Obiektywna

Stopień zniekształcenia nieliniowego oraz ilość zewnętrznych zakłóceń i artefaktów wprowadzanych przez dany system mogą być zmierzone [14,15] (i porównane z innym systemem) przez przetworzenie referencyjnego sygnału sinusoidalnego oraz użycie dwóch prostych miar jakości do analizy sygnału otrzymanego na wyjściu:
współczynnika zniekształceń: ,   i odstępu sygnału od szumu: ,
gdzie P oznacza całkowitą moc wyjściowego zniekształconego sygnału, a P_n oznacza moc jego n-tej harmonicznej (przy czym n=1 odnosi się do składowej podstawowej, która odpowiada wejściowej sinusoidzie).